Dag 4: Een dag onthaasten

Vannacht voor het eerst eens heerlijk geslapen. Griep neemt af en het voelde zelfs wat fris aan vannacht. Vanmorgen heel Hollands wakker geworden. Het regende behoorlijk. Als je over de vallei keek was het zwaar bewolkt. Geen zon te bekennen. Om 7 uur was iedereen wel wakker en opgestaan. Heerlijk kopje koffie op de veranda, heerlijk rustig wakker worden. Haren wassen doe ik nog niet. Het is een elektrische (!) douche die het water net iets lauw verwarmt. Mij te koud nog. Misschien straks als het (hopelijk) wat warmer wordt.

Een heerlijk ontbijt wordt klaar gemaakt: fruit, brood, vers vruchtensap, bananencake (jippie: ze doen hier overal banaan in!! :) en gezoet brood. De kinderen zaten al gezellig met elkaar aan tafel. De bel wordt geluid, dus heerlijk aan tafel.

Daarna werd de groep opgesplitst. De eerste groep ging paardrijden en wij gingen wat wandelen en dan in de middag paardrijden. Tijdens het wandelen stuitten we op een meertje waar je op Tallapia kon vissen. Gewoon met een stuk visdraad met een haakje. Warempel vingen ze nog een aantal vissen ook. Lois durfde ze niet vast te pakken, dus Dani maakte ze los en gooide ze terug. De puppy's liepen intussen altijd tussen ons door te sukkelen. Alle kinderen (en oké, ik ook..) vonden ze geweldig. Groot aaibaarheidsgehalte en de puppy's vonden het ook niet erg. Vielen op hun rug op je schoot in slaap.

Na het vissen hadden we weer een heerlijke lunch. Rijst met natuurlijk zwarte bonen, kip en salade en een toetje met kokos en vanille. Ik zeg prima, mijn gewicht is ook steeds positiever…Na het eten gingen we paardrijden door de vallei. Das toch wel een hele aparte ervaring met je gezin door de graslanden, een rivier en wat bergen. Iedereen vond het mooi. Dani wilde de hele tijd draven. Lois had een felle donder die niet makkelijk was. Helaas moesten we in de groep blijven, wat het ook wel een beetje saai maakte, maar het was prachtig om door zo’n omgeving te rijden.

Helaas werd Harry na 2 uur rijden ziek. Kreeg ontzettend veel pijn in zijn buik en kon niet doorrijden. Hij zou van zijn paard vallen, zo beroerd was hij en moest worden opgehaald door een auto. De kinderen en ik zijn door gereden. Toen we bijna bij het einde waren, was het ook wel welletjes geweest. Ongelooflijk pijn in mijn kont. Dani had op die hoogte ook geen gevoel meer, dus waren we er niet rouwig om dat de rit ten einde was. Sterker nog, ik was blij dat ik er vanaf mocht. Harry lag al in bed. Veel en erge buikkrampen en hoge koorts. Mijn berg aan medicijnen kwam nu goed van pas. Gelukkig zakte de koorts al snel wat en werd ook z’n buik weer normaal, Gelukkig wel, want anders was het morgen een complete ramp geworden. Harry is niet meer uit zijn kamer geweest. De kinderen deden een spel met elkaar en ik heb een spelletje met de andere ouders gedaan. Jungle Speed…verschrikkelijk gelachen. Het werd zo toch nog een hele gezellige avond, helaas zonder Harry, na een heerlijke dag ontspannen genieten in deze omgeving. Morgen gaan we hier weer weg. Om 7 uur moeten de koffers buiten staan. Om 7:30 is het vertrek naar Cahuita. Eerst 6 uur in de bus en daarna krijgen we een hiking wandeltocht door het oerwoud. Het zal me benieuwen.