Monteverde

 We rijden alweer weg na twee dagen in het prachtige gebied Monteverde. De tijd is werkelijk omgevlogen. Prachtige omgeving met nevelwouden. Het weer wat binnen een half uur van stralend weer in zware regenval kan omslaan. Prachtige dieren waaronder veel soorten vogels, apen en natuurlijk de kolibries. Monteverde ligt boven de 1000 meter waardoor het wat koeler is. Kolibries hebben zo’n hoog metabolisme dat ze deze lagere temperatuur nodig hebben om niet oververhit te raken. Werkelijk de prachtigste kleuren hebben ze, van diep paars naar prachtig groen en rood en zo mooi glimmend alsof ze in de olie zijn gedompeld.

Eergisteren toen we aankwamen zijn de jongens in het dorp naar het voetbalveld gegaan, waar door een groep Costa Ricanen werd gespeeld. Tom, Bas (2x) Dani en Daan en Peppijn:  Nederland tegen Costa Rica. Lois ging aanmoedigen. Geweldig leuk om te zien. Iedereen was bloed fanatiek. Wij verloren nogal, maar de Costa Ricanen schoten expres tot 2x toe in eigen doel om het allemaal een beetje leuk te houden. Helemaal goed en ontzettend veel plezier onderling!

 Na het eten ’s avonds een avondwandeling gemaakt met het doel om spinnen en slangen te zien. Een idioot idee natuurlijk, want wie zoekt die dieren nou op?! Die wil je het liefst gewoon niet zien, behalve in een opgesloten in een kooi. En inderdaad we hebben een tarantula gezien. Gelukkig had ie geen zin om uit z’n holletje te komen…Jámmer..(niet).  Lois die warempel vooraf panisch kon worden van het idee om spinnen en slangen te zien zat met het fototoestel werkelijk op 10 cm afstand van dat dier. Ook Dani onze “spinnenliefhebber” wilde ‘m dolgraag fotograferen, maar goed hij zat doodstil. Als ie ook maar een pootje had bewogen dan denk ik dat beide bovenin 1 van de vele bomen had gezeten. Ook die avond de Quetzal gezien. Wel in slaapmodus, máár gezien. Dit was Harry zijn grote wens. Wat een ongelooflijke prachtvogel. Het was ontzettend donker in het oerwoud. Lois en ik deden af en toe onze zaklampen uit zodat we geen hand voor ogen konden zien. Wat ontzettend eng mocht je komen te verdwalen. De wildste fantasieën kwamen naar  boven: van gemuteerde reuzenspinnen tot aan verdwalen en wat je dan zou doen. Nou heel hard gillen, dat weet ik wel.

Na weer verschillende dieren waaronder een sloth met jong, chinchachu (soort oranje aapje) en vleermuizen te hebben gezien gingen we laat eten. Dit was weer voortreffelijk. Het werd alleen wel wat laat waardoor Dani met z’n hoofd op tafel in slaap viel, niet gestoord door alle anderen. We hebben het toetje maar overgeslagen. Dani was niet de enige die moe was en de volgende dag zouden we al om 8:00 uur vertrekken naar de Canopy en Skywalk. Best spannend vooruitzicht, want daarin zat ook de “Tarzanswing”: een sprong in het diep aan een touwtje…en de “Superman”: in een speciale uitrusting een lange glijtocht boven de toppen van de wouden. Nou best spannend zeg maar….

De hele nacht en ook de volgende dag heeft het met bakken geregend en gestormd. Met dit weer 80-100  meter boven de grond hangen had nu wel heel veel uitdaging….Hoopte stiekem nog beetje dat het afgelast zou worden gezien de weersomstandigheden, maar nee, dat gebeurt alleen bij onweer. Nou oké, iedereen kreeg een helm, klimtuig en hele vieze handschoenen met een dik stuk leer erin. Heb wel paar keer gevraagd om alles goed te controleren…Daarna een uitleg over wat te doen en vooral niet te doen en toen gingen we de bomen in. Op een platform staan. Je werd gezekerd, vast aan een kabel en daar gingen we, van het ene platform naar het andere hoog boven de grond, vaak tussen en soms boven de bomen. Zowel de kinderen als wij moesten even wennen aan de snelheid, maar nadat we al zwevend konden ontspannen was het werkelijk een geweldige ervaring. 14 kabels waren er met verschillende afstanden. Soms 100 meter, soms een kilometer en de hoogste snelheid was 90 km per uur.. Hoe bijzonder om dat te doen. Tussendoor nog de Tarzanswing…óh mijn hemel, van een platform springen 15 meter boven de grond. Lois was nerveus, nou ik niet minder. Dani en Harry  vonden het stoer dat ik ook ging springen. Nou ik ook, maar toen ik voor het hekje stond die open zou gaan voelde ik me echt minder stoer. Het is me gelukt, ik heb het gedaan. Toen ik heen een weer zwierde voelde ik me weer helemaal happy. De hele groep heeft het uiteindelijk gedaan en iedereen was súper enthousiast. Wat gezellig toch zo! De laatste vlucht zou de Súperman zijn. Een glijvlucht van 1 km over de boomtoppen. We kregen een speciaal harnas aan omdat je liggend op je buik met je hoofd naar voren aan de kabel hing….Nou wat een ongelooflijk sensationeel, geweldig gevoel was het om 100 meter boven de grond over de bomen heen te vliegen. Je voelde je gewoon een vogel. Alles helemaal stil om je heen en over het woud heen scheren, was onbeschrijflijk mooi. Iedereen kwam helemaal lyrisch op het eindpunt aan. Lois en Dani vonden dit alles helemaal top. Een onvergetelijke ervaring.

Daarna zouden een klein clubje mensen de Skywalk nog gaan doen. Via hoge bruggen over het de toppen van de bomen lopen. Harry en ik zijn ook nog gegaan. De kinderen hadden even genoeg van het wandelen. De tocht duurde 2 uur en was heel mooi, maar vooral rustig na alle hectiek van de canopy. Het was ook wel doorlopen geblazen, want na deze wandeling stond weer een paardrijrit gepland. Alle kinderen en een paar ouders zouden hieraan meedoen. Ik was in de bus in slaap gevallen na alle opwinding van de hele morgen, maar Lois en Dani waren hadden veel zin, dus hupla maar. Lois had eerst een duf en naar later bleek een kreupel paard. De begeleider zat op Tornado, een zwarte hengst. Daar mocht ze even op en in de tussentijd ging hij een ander paard halen. Nou, góh zeg, dat wilde ze wel. Een prachtig fel dier. Ze glom van alle kanten. Daarna kreeg ze een ander paard, maar deze was nog beter. Bijna ¾ arabier, nou Lois had een topmiddag! Ook Dani vond het ontzettend leuk, heeft zelfs gegaloppeerd. Helemaal leuk en toch een prima afsluiting van een hele volle maar súper gave dag.