de eerste paar dagen

 Eindelijk op het vliegveld aangekomen. Gauw koffers zien te pakken en de reisleidster zien te vinden en kennismaken met onze reisgenoten. Best spannend allemaal. Onze reisleidster vertelde ons buiten te wachten op de rest van de groep. Buiten was het een chaos. Een wir-war van tuk-tuks, enorm veel mensen en een drukkende warmte. Het was 19 uur plaatselijke tijd (3,5 uur vroeger dan in NL), maar het leek wel een sauna...   We stapten in een hele comfortabele bus en moesten nog 2 uur rijden voordat we in ons hotel zouden aankomen. Nou we hadden de pijp toen allemaal aardig leeg. Bijna 24 uur onderweg geweest, we waren zo gaar als boter.We reden door allerlei dorpjes heen. Er was overal nog volop leven en een drukte van belang. Mensen, 1 miljoen tuk-tuks, lichtjes, winkeltjes en veel zwerfhonden. In Sri Lanka rijden ze links, maar eigenlijk rijden ze zowel links als rechts. Inhalen met z'n tweeën of drieën op een rij is normaal. Liefst in een onoverzichtelijke bocht en op de millimeter. Kan prima...Uiteindelijk kwamen we aan in Bentota, bij een boot. Daar moesten we in, want ons hotel lag aan de overkant op een landtong tussen de rivier en de zee. Wat een ongelooflijk prachtig hotel met uitzicht op een zwembad en tussen de palmen door zag je branding van de zee. We moesten snel eten want het was al erg laat...maar daar waren we allemaal ook erg aan toe. Aan een lange tafel maakten we voor het eerst echt kennis met elkaar en kwamen de verhalen op gang enigszins geholpen door aardig wat bier. Het ijs was gebroken en het zag er heel gezellig uit.    De volgende dag gingen we al vroeg op pad. We hadden een excursie naar een huis waar schildpadden werden opgekweekt. Vrijwilligers verzamelden de net gelegde eieren en namen die mee om in een afgesloten terrein opnieuw in zand in te graven en daar na 41 dagen door de zon te zijn verwarmd (en die wás heet..) uit te laten komen. De jonge schilpadjes werden dan met honderden verzameld in 3 verschillende zwembakken om na 3 dagen te worden uitgezet in de zee. Hun overlevingskans was daarmee veel groter geworden. Misvormde of albino schildpadden werden niet uitgezet en mochten daar blijven. Zo was er een grote schildpad van 5 jaar. Volgens het boedhistische geloof mag je niet doden....dus ook blinde schildpadden of zonder zwempoten mochten daar blijven.

Daarna hebben we een Tsunami museum bezocht met honderden foto's van de Tsunami uit 2004 en allerlei persoonlijke en zeer aangrijpende verhalen. 35.000 dodelijke slachtoffers alleen al in Sri Lanka. De verhalen waarvan de 1 nog schrijnender was dan de andere samen met alle foto's van verdronken mensen en kinderen doet veel... Geeft toch een heel ander gevoel dan dat je krijgt wanneer je in het verre Nl zit.

Gelukkig toen even rust om op adem te komen tijdens een boottocht op een rivier waar we de mangroven en hopelijk veel dieren zouden gaan zien. Dat viel helaas wat tegen. Nagenoeg geen vogels of andere beesten. Na een uurtje waren kwamen we uit bij een boedhistische tempel op een eiland. Daar leefden monniken die daar mediteerden en diensten gaven. Ze leefden geïsoleerd en met weinig. Minimalisme krijgt hier een heel ander context. Een monnik sliep op een bed die zo versleten en vies was dat zelfs Binky hard zou wegrennen. Een monnik zei een gebed op terwijl hij een draadje om je pols deed, maar vroeg daarbij ook om een donatie. Nou die kreeg hij zo wel, is